Telemach
Zobacz też: inne znaczenia nazwy „Telemach”. |
królewicz z Itakii | |||
Telemach i Mentor | |||
Występowanie | mitologia grecka | ||
---|---|---|---|
Rodzina | |||
Ojciec | Odyseusz | ||
Matka | Penelopa | ||
Żona | Kirke | ||
Dzieci | Latynus | ||
| |||
|
Telemach (gr. Τηλέμαχος Tēlémachos od τῆλε „daleko” i μαχος „walka”) – w mitologii greckiej syn Odyseusza i Penelopy.
Urodził się tuż przed rozpoczęciem wojny trojańskiej[1]. Jeszcze jako dziecko wpadł do morza, uratowały go delfiny. Dlatego Odyseusz miał na tarczy delfina[2]. Razem z matką czekał 20 lat na powrót ojca. W czasie nieobecności Odyseusza opiekował się nim zaufany przyjaciel ojca Mentor[2]. Kiedy Telemach dorósł, postanowił wyruszyć w podróż, w poszukiwaniu informacji o ojcu. Zalotnicy jego matki wysłali okręt, który miał zniszczyć statek Telemacha. Telemach kazał popłynąć inną drogą, dzięki temu uratował siebie i całą załogę.
Odwiedził Menelaosa i Nestora[2]. Podczas odwiedzin u Nestora przyjęła go Polykasta, córka Nestora. Istnieją przekazy, że miał z nią dwoje dzieci - Persepolisa i Homera[2].
Po powrocie na Itakę spotkał Odyseusza u pasterza Eumajosa[1]. Stanął przy ojcu w walce z zalotnikami Penelopy[1][3]. Odyseusz zginął z ręki Telegonosa, swojego syna z Kirke, który nie znał ojca[2]. Wtedy Telemach objął władzę nad Itaką[2]. Po śmierci ojca ożenił się z Kirke, kochanką Odyseusza. Urodził im się syn Latynus, przodek mieszkańców Italii, Latynów[2][1]. Według innych źródeł poślubił Nauzykaę, córkę Alkinoosa[1].
Telemach jest postacią literacką w Odysei Homera w czterech pierwszych pieśniach, występuje także w Telegonii Eugemmona z Kyreny, François Fénelon w 1699 napisał dzieło Przygody Telemaka, gdzie opisuje dzieje mitologicznego bohatera[2].
Zobacz też
- Odyseusz
Przypisy
- ↑ a b c d e Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ a b c d e f g h Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo, 1990, ISBN 83-04-01069-0.
- ↑ Jan Parandowski, Mitologia: Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Londyn: Wydawnictwo Puls, 1992, ISBN 0 907587 85 2.
Bibliografia
- „Mitologia grecka i rzymska” Katarzyna Marciniak, wydano 2010 r., Wydawnictwo PWN ISBN 978-83-262-0548-4
- PWN: 3986155
- Britannica: topic/Telemachus-Greek-mythological-character
- Treccani: telemaco
- NE.se: telemachos
- SNL: Telemakhos
- Catalana: 0065439
- DSDE: Telemachos
- Hrvatska enciklopedija: 60732