Sułtanat Bahmanidów
| Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Sułtanat Bahmanidów – państwo muzułmańskie w Indiach ze stolicą w Gulbardze, a potem w Bidarze.
Założył je namiestnik sułtana delhijskiego Muhammada Tughlaka, Ala ad-Din Bahmani. Był on pochodzenia perskiego. Jego secesja miała miejsce w 1347 roku i za jego rządów państwo przeżywało szczyt swej świetności. Szachowie Bahmanidzcy wprowadzili w swoim królestwie wzorce kulturowe bazujące na perskiej tradycji i ustanowili język dakhini językiem urzędowym. W sułtanacie rozwijał się również muzułmański nurt mistyczny - sufizm[1]. Bahmanidzi stale toczyli walki z hinduskim państwem Widżajanagar, które próbowało uzyskać supremację w Dekanie. Za najwybitniejszego władcę sułtanatu uznawany jest Firuz Szach panujący w okresie od 1397 - 1422 roku, na który też przypada największy rozkwit państwa[2]. Na przełomie XV i XVI w. sułtanat Bahmanidów rozpadł się na pięć niezależnych księstw - Ahmadnagar, Bidźapur, Golkonda, Berar i Bidar[1].
Przypisy
- ↑ a b Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś. Sułtanaty Dekańskie. „Polityka pomocnik historyczny - Dzieje Indii”. 3, s. 82, 2017. Warszawa: Polityka sp. z o.o. s.k.a.. ISSN 2391-7717.
- ↑ Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś. Sułtanaty Dekańskie. „Polityka pomocnik historyczny - Dzieje Indii”. 3, s. 83, 2017. Warszawa: Polityka sp. z o.o. s.k.a.. ISSN 2391-7717.
- p
- d
- e
Prehistoria i starożytność |
|
---|---|
Średniowiecze i nowożytność |
|
Współczesność |
|
- PWN: 3873344
- Britannica: place/Bahmani-sultanate
- Catalana: 0161861