Oszynda
Apoderus | |||
Olivier, 1807 | |||
oszynda leszczynowiec | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Rząd | chrząszcze | ||
Podrząd | |||
Rodzina | podryjowate | ||
Podrodzina | Apoderinae | ||
Plemię | Apoderini | ||
Rodzaj | Apoderus | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Attelabus coryli Linnaeus, 1758 | |||
| |||
|
Oszynda[1] (Apoderus) – rodzaj chrząszczy z nadrodziny ryjkowców i rodziny podryjowatych.
Morfologia
Chrząszcze o ciele długości od 3,5 do 10,5 mm[2]. Oskórek mają błyszczący[3]. Ryjek mają krótki, gruby, prawie tak długi jak szeroki, z guzowatą wypukłością pomiędzy znajdującymi się przed środkiem jego długości nasadami 12-członowych czułków[2]. Czułki są krótkie, u samców dłuższe niż u samic[3]. Głowa za dużymi, okrągławymi i wyłupiastymi oczami jest znacznie dłuższa od ryjka i silnie zwęża się ku tyłowi, tworząc szyję. U samca owa szyja jest dłuższa i węższa niż u samicy. Przedplecze jest mniej więcej tak szerokie jak długie, o kształcie dzwonkowatym, ku przodowi silnie zwężonym i na przednim brzegu węższe niż połowa szerokości jego brzegu tylnego. Powierzchnię przedplecza cechuje delikatne punktowanie, podłużna bruzda przez środek oraz para podłużnych dołków przed nasadą[2][3]. Duża i szeroka tarczka ma kształt trójkątny do trapezowatego[3]. Prawie prostokątne w zarysie pokrywy mają wyraźnie zaznaczone: guzy barkowe, rzędy i międzyrzędy[2][3]. U większości gatunków zapiersie ma rozszerzone epimeryty. Odnóża mają na wierzchołkach zagiętych goleni po jednym kolcu u samców i po dwa kolce u samic[2]. Pygidium jest niezakryte przez pokrywy[3].
Biologia i występowanie
Owady foliofagiczne. Wśród roślin żywicielskich znajdują się zarówno drzewa i krzewy, jak i rośliny zielne[3]. Samice składają jaja do tutek uformowanych z liści roślin żywicielskich. Larwy żerują wewnątrz nich na miękiszu liści i tam też się przepoczwarczają[2][3][2].
Przedstawiciele rodzaju zasiedlają krainy: palearktyczną, orientalną i etiopską[3]. Najliczniej reprezentowani są we wschodniej części Azji[2]. W Polsce występuje jeden gatunek: oszynda leszczynowiec[2][4].
Systematyka
Takson ten wprowadzony został w 1807 roku przez Guillaume’a-Antoine’a Oliviera. Attelabus coryli został wybrany jego gatunkiem typowym w 1810 roku przez Pierre’a A Latreille[3].
Do rodzaju tego należą m.in. następujące gatunki[5][3]:
- Apoderus coryli (Linnaeus, 1758) – oszynda leszczynowiec
- Apoderus fidus Faust, 1890
- Apoderus jekelii Roelofs, 1874
- Apoderus kresli Legalov, 2003
- Apoderus ludyi Reitter, 1890
- Apoderus pseudofidus Legalov, 2003
- Apoderus volkovitshi Legalov, 2003
- Apoderus longicollis
- Apoderus tranquebaricus
- Apoderus erythrogaster
- Tutka oszyndy leszczynowca
- Tutka Apoderus erythrogaster
Przypisy
- ↑ Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000, s. 208.
- ↑ a b c d e f g h i Zdzisław Cmoluch: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 96-97 Rhinomaceridae, Attelabidae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1979, s. 53-55.
- ↑ a b c d e f g h i j k HansH. Gønget HansH., The Nemonychidae, Anthribidae and Attelabidae (Coleoptera) of Northern Europe, N.P.N.P. Kristensen (red.), „Fauna Entomologica Scandinavica”, 38, Leiden, Boston, New York, Koln: Brill, 2003, ISSN 0106-8377 .
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowcowate prócz ryjkowców – Curculionioidea prócz Curculionidae.. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (18), 1992.
- ↑ Apoderus Olivier, 1807. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2019-06-18].